نوشته : عقاب پیر
حاج سعید رازی درست در کنار یک کلبه سنگی ایستاده بود.هنوز هم لوح سنگی روی دیوار که بدرشتی روی اون کلمه "وقف عام" حک شده بود، خودنمایی میکرد. برف برای چند لحظه قطع شده بود. سفیدی زمین باعث انعکاس نور مهتاب بود، نوری که به حاجی فرصت بر انداز کردن اطراف کلبه سنگی رو می داد. ولی چه فایده. با وزیدن باد بار دیگه کوهستان در پوششی از مه غلیظ غرق شد. سرما و رطوبت مه از یک طرف و سرد شدن عرق بدن حاجی از طرف دیگراون رو به ورود هر چه سریعتر به کلبه ترغیب میکرد. یا این افکار دستهای سرد ولی قوی خودش رو به درب آهنی کلبه رسوند. از عصر تا به اون لحظه چندین سانتی متر برف نو در جلوی درِ جانپناه تلمبار شده بود. ولی بد قلقی در برای باز شدن علتی دیگه ای داشت. بعد از چندین بار تلاش، ناامید و عصبی از در جانپناه فاصله گرفت. سعید از ابتدای راه این جانپناه رو برای اقامت در شب انتخاب کرده بود و حالا نه توان رسیدن به قله توچال رو داشت و نه میل بازگشت. فکری به ذهنش رسید. به سختی پا بر روی برفهای کوبیده نشده اطراف کلبه گذاشت. هر چه جلو تر میرفت و به قسمتهای غربی جانپناه نزدیکتر میشد ارتفاع برف هم بیشتر می شد؛ بطوری که درست در کنار پنجره کوچک ضلع غربی ارتفاع برف به نزدیکی کمرش رسید.کمی خم شد و به داخل جانپناه سَرَک کشید. بخار سفید دهانش اجازه دیدن چیزی رو نمیداد. با ناامیدی سعی کرد با طی کردن ادامه راه به ضلع جنوبی و از اونجا به جای قبلی برگرده. در بین راه کورسوی نوری از داخل کلبه برای لحظه ای به چشمش خورد. مکثی کرد. سعی کرد به دیوار سنگی تکیه بدهد تا شاید باز هم چشمانش به اون نور بیافته. صبری که نتیجه داد. حالا مطمئن شده بود یک نفرداخل جانپناه هست. به سرعت و با اشتیاق دوباره به سمت در اصلی رفت و این بار بدون تلاش برای باز کردن در با مشتهای محکم به روی در می کوبید. صدای کوبیده شدن در و انعکاس صدای اون در سکوت کوهستان به سعید اعتماد به نفس مضاعف میداد- انگار نه انگار موجودی درد مند و خیانت دیده در آستانه سقوط است- با شهوت و لذت خاصی به کوبیدن در ادامه داد.
- باز کن ..در و باز کن. همیشه اونی که گیر کرده بیشتر میترسه .و اونی که بیرونه بیشتر به همه چیز اشراف داره. اونقدر می کوبم تا در و باز کنی. کسی از دست حاج سعید در نرفته. اونم اینطوری.
سعید برای لحظه ای مکث کرد.و گوشش رو به در نزدیک کرد. سکوت در یک لحظه به کوهستان برگشت. از داخل صدای ناله های خفیف توام با هق هق به گوش می رسید. تشخص جنسیت صدا از اون فاصله غیر ممکن بود ولی برای سعید واضع بود که فرد داخل جانپناه وضعیت عادی نداره به همین دلیل روشش رو تغییر داد. با ملایمت دهنش رو به شیار در نزدیک کرد و گفت :
- می تونم کمکتون کنم..من یک کوهنوردم. چرا در و باز نمیکنید. صداتون رو میشنوم .باید زخمی شده باشید.
سعید باز هم سکوت کرد و با دقت سعی می کرد تا هر گونه صدای داخل جانپناه رو رصد کنه. صدای خش خش توام با ناله به در نزدیک و نزدیک تر میشد. حاجی که از نزدیک شدن فرد داخل جانپناه مطمئن شده بود با صدایی ارام از شیار در گفت :
-مراقب باش..اروم حرکت کن. من هستم. اروم حرکت کن. عجله نکن
ثانیه ای بعد در جانپناه با صدای زوزه شدید باز شد و چهره مرد جوانی به شدت رنجور و ضعیف نمایان شد. بوی تعفن داخل جانپناه حکایت از بسته بودن در به مدت طولانی میداد. سعید بدون معطلی وارد جانپناه شد. و با گرفتن زیر بغل مرد جوان، لنگ لنگان اون رو به کنار میز سنگی وسط جانپناه برد و به سرعت برای هدر نرفتن باقی مونده گرمای داخل، در جانپناه رو بست.
-اینجا چیکار میکنی پسر؟ نیگا کن. نیگاش کن. از کی اینجایی؟ با تو هستم حرف بزن؟
پسری جوان - حدودا بیست و پنج ساله- با پیراهن کلفت اسکی و شلواری که اثار پارگی روی اون باعث دیده شدن لکه های خون خشک شده روی زانو و پا میشد ، با رنگی پریده و صدایی لرزون گفت:
- نمیدونم.چند روزش رو نمیدونم.
- پاهاش رو نگاه! چه بلایی سر خودت اوردی؟ منم هیچی ندارم که کمکت کنم.. می بینی تورو خدا
- کمک نمیخوام ولم کن. فوقش می میرم .چه فرقی می کنه.
- بازم یه جوون پرت و پلا گفت. ننه بابات خرجت کردن بشی اینی که هستی تا بمیری؟
- مگه مهمه. چه الان چه بعدا
- اسکی میکردی؟ چوبت هم شکسته
- با اسکی اومدم. بشکنن. بمیرم .میشه کمک کنی بر گردم روی کیسه خوابم .خوابم میاد
- فردا کمکت میکنم.. چقدر میتونی راه بری؟ پایین نریم بهتره .سخره های شیر پلا رو نمیکشی. به نظرم بریم ایستگاه هفت با تله کابین بریم پایین.
- نمیخوام..
- نمیتونم بزارم اینجا بمونی. امروز سه شنبه است .تا پنج شنبه احدی اینجا نمیاد..تلف میشی. تو به درک ننه بابات چی ؟
- گور پدرشون. اصلا بی جا کردن من و به دنیا اوردن. مگه ازم پرسیده بودن.
- بهتره بخوابی. حالت خوش نیست. فردا باید کلی راه بیای..شده کولت کنم میبرمت فهمیدی؟ حرفِ بیجا هم نباشه
با کمک حاجی جوان به کیسه خوابش برگشت. زیپ رو کشید و به سمت دیواردَمَر شد.
- اسمت چیه؟
- میتونید سعید صدام کنی
حاجی سوال دیگری نپرسید. کمی از چوبهای خشک روبه روی شومینه رو به داخل اون آتش حقیر انداخت و منتظر گُر گرفتنش شد. صدای سوختن خارها و چوب های کوچک داخل شومینه-اگر چه گرمای خاصی تولید نمیکرد- ولی صدایی آرامشبخشی در جانپناه ایجاد کرده بود حاجی به فکر فرو رفت. برای لحظاتی فراموش کرده بود این موقع شب در این کوهستان سرد چه میکنه. ولی به تدریج همه چیز دوباره به ذهنش هجوم آورد. قرار بود فکر کنه. قرار بود به راه حلی برسه. والا کارش تمام بود.
کی میتونه یا بهتر بگم کی میخواد به من صدمه بزنه؟ خیلی ها . ولی این سوال خوبی نیست. سوال درست اینه : کی از کارهای من مطلعه؟ هیچ کس. پس چطوری رویا بهم نفوذ کرد؟ صبر کن ببینم. نکنه من اشتباه دیدم. نکنه اصلا اون عکسها ماله من نبوده. من که درخواستی داخل اون نامه ندیدم. از کجا معلوم خسته نبودم و عکسهای دیگه ای دیدم. چرا اینقدر شتابزده از دفتر بیرون اومدم. وای خدای من دارم دیوانه میشم. حد اقل می تونستم چندین بار عکسها رو با دقت ببینم و بعد اینهمه راه بیام. ولی آخه چرا چرت میگی حاجی. مرور کن. مرور کن. وارد دفتر شدم. یه پاکت بزرگ دم در بود. توی دفتر بازش کردم. توش پر عکس هام بود. عکسهام؟ من فقط یه سری عکس لخت دیدم. و یه مردی که داشت به یه دختر جوان تجاوز میکرد. رویا ! اون زن واقعا رویا بود؟ توی عکس فقط دیدم یه زن پشت به تصویر روی یه مردیه که بسته شده به تخت و اون زن مشغول ور رفتنه با اون مرده. نه! ..صورت مرد خیلی معلوم نبود. ولی صورتش پیدا بود. خودم دیدم. نمیدونم. نمیدونم. دارم خُل میشم.
صدای ناله های جوان از گوشه اتاق بلند شد و افکار مُشوَش حاجی رو به هم ریخت. حاجی از کنار شومینه بلند شد، مقداری آب از قمقمه نیمه یخ زده روی میز داخل یک لیوان آهنی ریخت و به سمت جوان رفت. با دست اروم روی پشت جوان کشید و اون رو از خواب بیدار کرد.
-چی کار کردی با خودت پسر جان بیا این آب رو بخور. همش توی خواب ناله میکردی.
پسر بهت زده به حاجی خیره شده بود. گویی حضورش رو تو کلبه فراموش کرده و بدنبال دلیلی برای حضورش میگشت. بعد از چند ثانیه به یاد اورد که مردی غریبه در میانه شب در جانپناه رو مثل داروغه ها می زد و بالاخره خودش رو به داخل رسوند
-درد دارم. پاهام درده. شاید شکسته باشه…. نمید ونم
-فردا میبرمت پایین. نگران نباش. هر طور که شده نجاتت میدم. بیا یه ذره آب بخور. سعی میکنم با این تیکه چوبهایی که داریم یه ذره آب گرم کنم. آب گرم حالت رو بهتر میکنه.
حاجی لیوان آهنی رو بدست جوان داد و به سمت شومینه بازگشت. بعد احساس کرد اطمینان جوان بهش بیشتر شده با صدای بلندی پرسید :
- اینجا چی کار میکنی ..آقا سعید؟
- فرار کردم.
- فرار؟ از کی؟
- از خودم. از همه. بهم خیانت کردن. نمی بخشمشون
- خیانت ؟ کی ؟ دوستات؟
- نه دوست دخترم.
- پس دوست دختر داری. چشمم روشن. مگه دوست دختر هم خیانت میکنه؟ کلمه خیانت رو برای همسر بکار می برن نه دوست دختر . درست نمی گم؟
- فرقش چیه؟ مگه احساس رو هم میشه رسمی غیر رسمی کرد؟ خوب...دوسش داشتم.
- که اینطور دوستش داشتی ولی اون تورو دوست نداشت نه؟
- اونم من و دوست داشت .خیلی زیاد
- پس چی؟ پس چرا بهت خیانت کرد؟
- خوب .اون یکی رو هم دوست داشت
حاج سعید قهقهه ای زد و بعد کمی آب از قمقمه به داخل کتری برنجی ربخت و کتری رو با دقت کنار مُشتی چوبِ نیم سوز گذاشت و کمی به اونها فوت کرد تا بیشتر گُر بگیرن بعد که از کار کتری فارق شد روی صندلی چوبی مُشرف به کیسه خواب نشست و ادامه داد :
- که اینطور. طرف هم تو رودوست داشته هم یکی دیگه رو..اینطوری پس چطوری معلوم میشه کی کی رو دوست داره . پس تعهد چی میشه؟
- قراره چی بشه؟ تعهد؟ ببین آقا از قیافه شما معلومه احتمالا آدم مذهبی هستید. من میفهمم شما چی میگید. شما دنبال بهشت و جهنم خودتون باشید. برای منی که معتقدم با مرگم همه چی تمام میشه اینها همش یه مشت اراجیفه. میشه کمکم کنید بشینم؟ پاهام بد جوری ذوق ذوق میکنه.
حاجی از پشت صندلی بلند شد و به سمت جوان رفت. دستش رو زیر بغل گرفت و جوان رو به دیوار تکیه داد.
- خوب پس با این اوصاف چرا فکر میکنی بهت خیانت کرده ؟ مگه نمیگی هنوز دوست داره پس .مشکل چیه که بخاطرش زدی به کوه و می خوای حتی بمیری؟
- تحقیرم کرده. لهم کرده. خورد خوردم. میفهمی. خورد. قرار نبود اینطوری بشه. ..اصلا . اصلا خودت چرا اینجایی؟ نگو که نصف شبی هوس کردی بیای کوه نوردی که باورم نمیشه.
- من؟ من یه کوهنوردم. یه کوهنورد هر وقت دلش میگیره میاد کوه. میاد کوه تا خودش رو مرور کنه. مخصوصا وقتی که به ادم نارو زده باشن!
- نارو؟
- اره بهم نارو زدن
- کی؟
- نمیدونم. یعنی حتی شک دارم که نارو زدن یا نه. نمیدونم. ولی منم مثل تو حس له شدگی دارم. اومدم..اومدم بلکه کمش کنم. ولی نمیشه.
- آب جوشت سر نره..راستی اسم شما چیه؟
- اسم منم سعید هست!
حاجی و سعید برای اولین بار خنده رو لب هم دیدند. کیلومتر ها اون طرفتر. منیر سادات، چادرمشکی بِسَر و کفشهای پاشنه بلند و جوراب ضخیم مشکی به پا با ریمل کلاغیِ زیر چشم؛ و دست کش سیاهی بدست از خونه ریحانه به سمت خونه خودش بر میگرده.تو مسیر برگشت چندین بار با موبایلش با یه ناشناس صحبت میکنه. در لابه لای صحبتها- لحنی که مشخصا بیش از پیش عامرانه است- ازش میخواهد تا قبل از اومدن یه پیتزای پپرونی بزرگ با نوشابه بگیره. دقایقی بعد منیرسادات در اتاق پذیرایی- با تاپ زنونه ای که از چاک اون سینه های درشت و افتاده اش پیداست در حال که شُرتی به پا نداره روی مبل لم داده و منتظر کسی هست. ناگهان تک زنگی به گوش میرسه.منیر سادات لبخند به لب به سمت دربازکُن می دَوَه. بعد با خوشرویی عامرانه ای به جوان پشت در می گه " پیتزا خریدی؟...بیا بالا". زمان زیادی لازم نیست تا مرد جوان و آراسته -پیتزا به دست- جلوی در قرا بگیره.منیر با دیدن جوان بسته پیتزا رو ازش میگیره؛ در پشت سرش ره میبنده و با دستش سر جوان رو به طرف خود می کشه و بدون هیچ حرفی شروع به مکیدن لبهای سرد- ولی برجسته جوان- می کنه. در این حین جوان تازه وارد هم دستهاش رو از آستین های کاپشن سرمه ای رنگ به سختی - در حالی که منیر به شدت مشغول مکیدن لبهاش هشت- ییرون میاره کاپشن مثل یه برگِ زردِ پاییزی زیر پای اونها می افته. اینبار جوان ؛ منیر رو به سمت مبل هدایت میکنه. برای یه لحظه میون لبهاشون فاصله ای می افته. زمانی که منیر با استفاده از اون روی مبل روی جوان می افته. دو دستش رو پشت سر جوان میگذاره و باز هم شروع به مکیدن لبهای جوان می کنه. در این فاصله؛ جوان با اینکه سنی از منیر سادات گذشته ولی با ولع زیاد دستهاش رو به باسن اون میرسانه و مثل خمیر شروع به مالیدنش میکنه.
-"لب قلوه ای من...جونم..چه لبی داری حمید"
-همش ماله توه با اون کون نرمت..امشب پارت میکم منیر جون
-آخخخخخ. جونم..بیوه پاره می کنی ؟ یه بیوه کارکشته…..اوف که دلم هوات و کرده لب قلوه ای من با اون کیرت……..ولی الان نه…..بزار شکمم پر بشه بعد...ولی کلی امشب باید بهم حال بدی..خوب بسه دیگه..پاشو..ا مثل یه پسر خوب برو تو اشپزخونه و سفره رو اماده کن...بعدش ...چیزای خوبی برات دارم.
حمید خنده کنون با صورتی بر افروخته و آلتی سفت شده از روی مبل به سمت جعبه پیتزا حرکت کرد.و اون رو برداشت. و به سمت اشپزخانه رفت. منیر مثل یک گربه ملوس روی مبل دراز کشیده بود.
- ببینم کار خوب بود امروز؟ اگه رئیست اذیتت می کنه بگو..میدم پوستش و بکنن.
- نه اکبر آقا مرد خوبیه. کاری به کارم نداره.ولی جون مادرت منیر جون جایی چیزی از من نگیااا.با تیپا بیرونم میکنن.
- نترس بیرونتم بکنن خودم استخدامت میکنم که صبح تا شب من و بکنی! خوبه؟
- اون که از خدامه ولی خوب اینطوری که کسی نمیفهمه .بهتر نیست؟
- چرا چرا من عاشق پنهان کاری هستم اصلا این عشق بازی پنهانی مزه دیگه ای داره. شاید اگر مزش و میدونستم دوره زنده بودن شوهر خدا بیامرزمم زیر ابی می رفتم.کی می دونه. .بدو میز و بچین..لب قلوه ایِ من.
- چشم منیر جون
- راستی تو توی گاراژ حاجی رو هم می بینی؟
- کدوم حاجی؟
- حاج سعید دیگه
- اهان. والله حاج سعید که همیشه نیست. گه گاهی میاد سر میزنه و میره. بیشتر با اکبر اقا کار داره.
- پس می بینیش
- اره زیاد نه.دیروز مثلا اومده بود و سریع هم رفت.
- که اینطور...بجنب ..بجنب که کیر می خوام..صیغت کردم که چی؟ بدو که بریم سر کارمون.بجنب
پس که اینطور. حاجی دیروز سر کار بوده. ریحانه فکر میکرده رفته جنوب. داره جالب میشه. پس اون راضیه مارمولک درست دیده بوده.یکی قاپ حاجی رو دزدیده. میدونستم. مردهای مذهبی که تو عمرشون هیچی جز کص زنشون ندیدن اگر برسن به یه لعبت حسابی خر میشن و میافتن تو تله. اینم نمونش . بی چاره ریحانه. صد بار بهش گفتم خودت و بیشتر درست کن. بیشتر به حاجی برس . گرگ زیاد شده. ولی این دختره خیلی ساده تر از این حرفهاست. واقعا که. این دختر با این سادگیش معلوم نبود اگر حاجی صیغش نمیکرد بعد اون اتفاقات چه بلایی سرش می اومد. واقعا که ساده است. حاجی گفته رفته جنوب! تو هم باور کردی. خاک تو سرت کنن. حالا بکش. زن دوم سرت داره میاره. این مارمولکهایی که من می شناسم تا ریشه زن اول رو نزنن ول نمی کنن. اما چقدر ساده ای ریحانه. چقدر ساده ای. اگر من مثل تو ساده بودم اون مرحومِ شوهرم رو سرم ده تا هوو آورده بود. هَمَشون یه جورن. یه سری جماعت مردِ زن ندیده خَر مذهب که با یه آب و رنگ از راه بدر میشن. مگه نبود اون خدا بیامرز شوهرم. توی بازار کوچیک برای خودش برو و بیایی داشت. مشتری داشت. مشتری های زن. زنهای خونه داربی بته ای که صبحها بعد راهی کردن شوهرهاشون راه می افتادن طرف بازار. هم فال بود و هم تماشا. اگر احیانا یه مرد خوش تیپ و پولدار هم می دیدن بدشون نمی اومد یه چند دقیقه لاس خشکه باهاشون بزنن و دلی و قلوه ای بدن. کار خاصی صورت نمیدادن ولی خوراک غیبت عصرشون جور میشد. از این تیپها وقتی می ترسیدم که از یه در دیگه لاس میزدن. چادر گُل گُلی به سر، سَر حرف و باز میکردن و حرف رو میکشوندن سر بد بختی و آبرو داری و حفظ آبرو توی شرایط بدبختی. شوهرِ معتاد یا مُرده. اونوقت یه مرد با آبرویی مثل شوهر خدابیامرزم رو تحت تاثیر قرار میدادند و ازش کمک می خواستن. همیشه نه، ولی گاهی هم کار به صیغه ختم میشد. حاج آقا برای اینکه زیر پر و بالشون رو بگیره یه خونه تو همون اطراف بازار یا راه آهن اجاره میکرد یا می خرید و اون زن و صیغه میکرد. زن اول هم وقتی می فهمید که حاج آقا از زن صیغه ایش یه پسر کاکُل زری می آورد. اونوقت تازه دوزاریش میافتاد که اون همه نبودن ها بابت هیات و تکیه و مسجد نبوده! آقا رو کار تشریف داشتن. ولی حد اقل اون زمانها این تیپ زنها اینقدر ور پریده نبودن. دنبال ریشه زدن نبودن. نهایت مثل یه زالو دنبال یه آب باریکه برای خودشون و بچه شون میگشتن. مردهای هم از اول اونقدر جَنَم داشتن که بدونن چه غلطی دارن می کنن. بعد صد و بیست سال اگر سرشون رو زمین میزاشتن نه زن اول در به در میشد نه لشگرِ صیغه ای هاشون. ولی الان ! نرسیده خونه و مال و زندگی رو می برن یک آبم روش. بی چاره ریحانه . حاجی که من میشناسم صیغه اش رو هم تا الان خونده. تازه اگه بچه ازش نداشته باشه. ولی منیر. خوب پریدی. نه گذاشتی شوهرت سرت هوو بیاره. نه مالش رو گذاشتی کسی بخوره.حالا هم بعد مرگش تازه مزه زندگی رو داری میچشی. کاش تو بیست سالگی می فهمیدم این طعم رو. سی سال دیر فهمیدم که مکیدن یه لب قلوه ای یه جوون پر انرژی چه حسی داره. که باید قبل فرو رفتن اون آلتِ گوشتی سفت باید چی کار کرد تا از لذت مست شد. ولی حالا که فهمیدم. حالا که این خوشگله رو تور کردم. خیلی خوشگله...خیلی ولی از همه مهمتراینه که نمی تونه دست از پا خطا بکنه. تمام زندگیش دست منه. یه بی آبرویی بکنه از هستی ساقطش میکنم کاری می کنم خودش رو بکشه. اونم میفهمه این چیزهارو . میدونه باید پسر خوبی باشه. و هست. نزدیکهای تمدید صیغه نامه که میرسه یه کمی جفتک میندازه ولی خوب. اونم میخواد بازار گرمی بکنه. مهم نیست. مهم اینه که دهنش غرصه.
- حمید. پس این سفره شام چی شد ؟ بجنب کارت دارم.
در جانپناه دو سعید که حالا با هم بیشتر اُخت گرفته بودند از هر دری صحبت میکردند.انگارسالهاست همدیگه رو میشناسن. از بحث های سیاسی بگیر تا بحثهای کمی اعتقادی. سعید کوچک درد پاهاش روفراموش کرده بود و با کمک حاجی یه کم چایی گرم خورد. برف و بوران هم بیرون از جانپناه بند آومده بود و هوااروم ارومباز میشد. چیزی که حاجی رو برای بازگشت فردا امیدوار میکرد.
- آقا سعید خدایی بهت خیانت کرد ؟ حالا چی کار میخوای بکنی؟
- دخترِ خوبیه. یه دختر شیطون. یه اسکی باز ماهر. تو یه خانواده پولدار. شما باشی با یه آدم مثل من می مونی؟ نه نمی مونی
- چطوری باهاش اشنا شدی؟
- تو مهمونی. مهمونی رفتن یکی از دوستان. داشت برای همیشه می رفت کانادا . روی همین حساب همه رو دعوت کرده بود. یه مشت جوانِ مجرد بالاشهری پولدار. منم خودم و جا کرده بودم توشون.
- از کجا؟ اینها معمولا الکی به کسی پا نمی دن.
- از شما چه پنهون اون زمانها ساقی بودم. هم ابکی هم دودی. مشتری های خاص داشتم. صاحب مجلس هم یکی شون بود.الان دیگه نیستم. صرف نمیکنه. کار خوبی دارم.
- خوب ؟
- توی اون مهمونی دیدمش یه دختر ریزه میزه. از دوستهای خواهر صاحب مجلس بود. بین اون همه دخترِ آرایش کرده خوش تیپ به چشمم نیومد. ولی زمان لازم بود. یه مقدار که از مهمونی گذشته بود شروع کردیم به رقص. همه با هم. نور کم شده بود .عوضش رقص نور روی دیوار وزمین وجود داشت. چشمم و باز کردم دیدم دارم باهاش میرقصم. من خیلی نخورده بودم ولی اون. تقریبا مست بود. دستش و تو دستم گرفتم . با دخترهای زیادی بودم ولی این یکی خیلی تو دل برو بود. با اون جثه ریزه میزه تو مشتم بود. بقلش کردم دستم و دور کمرش نداختم .حتی توی اون تاریکی گردنش رو بو کردم و بوسیدم. یه حس خاصی بود. نمیتونم وصف کنمش.
- خوب این که طرف تو بود ..اون کی گفت دوستت داره!؟
- هیچ وقت.مگه باید بگه؟
- خودت گفتی؟ نگفتی اونم دوست داره؟
- چرا دوستم داشت ولی نه اون طوری که تو فکر میکنی .
- درست بگو ببینم چی میگی؟
- خوب آخه همه چی رو که نمیشه گفت آقا سعید. بزرگتری گفتن .
- منم مثل برادر بزرگترت. بعدشم مثکه یادت رقته اینجا کجاست. می دونی با مرگ چقدر فاصله داریم؟ اگه این دریک ساعت باز بشه. احتمالا تا صبح یخ زدیم. پس بدون که حرفهای اینجا با حرفهای اون پایین فرق داره. بگو
- راست میگی. حرفت قبول. اینجا مرگ دورمون رو گفته. میگم. می گم. هیچ وقت مستقیم بهم نگفت ولی با تمام وجود حس میکردم وقتی زیرمه اونقدر لذت میبره که دوستم داشته باشه.
- که اینطور . که اینطور. پس چرا بهت خیانت کرد؟ شاید. شاید لذتش بیشتر بوده نه
سعید صرفه بلندی کرد. انگار دچار تشنج شده بود. تعدا صرفه ها باعث شد تا حاجی به بالای سر سعید بیاد. چندین بار به پشت سعید زد. دستهای سعید یخ کرده بود. حاجی به سرعت به سمت کوله سعید رفت و برای پیدا کردن قند یا چیزی شیرین شروع به جستجوی داخلش کرد. بعد از مدتی با دو تیه خرمای سیاه برگشت. خرمای اول رو به زور داخل دهن سعید کرد. دومی رو خود سعید به زحمت فرو داد. سر سعید هنوز گیج میرفت. با تُن صدایی پُر از ضعف از حاجی خواست تا به کیسه خواب اش برش گردونه. چند دقیقه بعد سعید تو کیسه خوابش خوابیده بود. و حاجی گوشه جانپناه به سوختن خارهای داخل شومینه خیره شده بود.
این پسره هم خره. یه احمق مثل بقیه. نه میفهمه دوست داشتن چیه و نه اینکه چطوری باید ابرازش کرد.آینده کشور دست یه مُشت خُل می افته. تو مهمونی دیدمش و کردمش و اونم من و دوست داره. زرشک. رویا! رویا !این رویا کی بود؟ چرا بعد اومدنش این همه ترسیدم؟ چرا اون همه لذت بردم؟ انگار همه اطلاعت و چَم و خَم زندگی و احساساتم رو بلد بود میدونست رو چی دست بزاره می دونست چی کار کنه که از خود بی خود بشم. اصلا فرض کن تمام اون چیزهایی که دیدم اشتباه بوده. فرض کن اون عکسها رو یکی دیگه فرستاده برای موضوعی که من نمی دونم. ولی به من مربوط نمیشه. فرض کن هیچی الان من روتهدید نمیکنه.این رویا از کجا اومد؟ اصلا فرض کن کسی از روی کلید ساخته بوده ولی این همه اطلاعات مخفی رو از کجا بلد بود؟ یعنی از اول تحت تعقیب بودم؟ ولی این بازی رو خودم به پا کرده بودم. خودم اون زن و مرد و نجات دادم. خودم راه و چاه رو نشونشون دادم خودم بهشون گفتن چی کار بکنن!. آی خدا..دارم دیوانه میشم.
چشمان خُمار و خواب آلود منیرسادات روی مبل درحالی که تو آغوشِ تَن پُر مو وداغ حمید بود گهگاهی باز و بسته میشد. ضربان قلب هر دو بر اثر هم آغوشیِ داغ و هیجانی هنوز به شدت می تپید. منیر با یه صدای لرزون به حمید گفت: " عالی بود. مثل همیشه.بعد شروع به بازی کردن با موهای دست حمید شد و با خودش فکر میکرد : "این چیه که وقتی تموم میشه انگاری ده تا قرص ارام بخش رو یه دفعه دادم بالا. هیچ وقت چنین حسی رو بعد خوابیدن با اون خدا بیامرز نداشتم. نمیدونم شاید هر چیزی که مخفی شد مزش بیشتره. شاید حاجی هم به همین دلیل زن خوشگلش و ول کرده و رفته سراغ به صیغه ای. تو این مساله هم ما زنها بد بختیم. نمونش همین ریحانه ! با اون صورت زیباش. به عنوان یه زن همیشه وقتی میبینمش دلم میخوادش. یادمه خیلی وقت پیشها که یه بار باهاشون شمال رفته بودیم خونه لعیا سادات . با صد تا قسم و آیه بهمون اطمینان داد که استخر کاملا سرپوشیده هست و هیچ احدی نمیتونه توش رو ببینه. هنوزم بدن ریحانه رووقتی از توی رختکن استخر بیرون اومدم یادمه. رونهای کشیده و صاف. با اون یه تیکه ای که پوشیده بود دور کمرش و رونهاش با هم سِت شده بودند.و سینه های نسبتا درشتش زیر مایو فیکش شده بود. یه لحظه دلم خواست با دودستم جفتشون رو بگیرم و گاز بزنم. آخرشم یادمه بهش گفتم کوفتش بشه حاجی!ولی حاجی از این لعبت هم زده شده رفته سراغ یه صیغه ای. خیلی خری حاج سعید. خیلی. من و ریحانه و اون مارمولک؛ راضیه، ته توی کارت رو در میاریم. ما زنها رو دست کم گرفتی حاجی!
صبح شده بود. آفتاب تند کوهستان روی برفهای تازه می تابید و انعکاس شدید نور چشم هر انسانی رو به بسته شدن وادار می کرد. در طرف جنوب، هوای شهر کاملا تمیز و رویایی شده بود. جوان اسکی- بازکه با کمک حاج سعید بعد از چند روز از جانپناه بیرون آومده بود و با اینکه هنوز هم درد نسبتا شدیدی حس میکرد، سعی داشت با حرکات ساده ورزشی به عضلاتش حرکتی بده تا بلکه برای پیاده روی بدون کوله پشتی آماده بشه. اونطرف تر، حاج سعید چوبهای اسکی جوان روبه پشت کوله بسته بود و سعی می کرد روی دوش خودش بندازه. ساعت از هشت صبح نگذشته بود که ان دو در مسیری پر از برف کوبیده نشده به سمت قله توچال حرکت کردند.
این پسره هم خیلی خره. یکی نیست به این دیوانه بگه اولا کسی که بهت هیچ وقت هیچ تعهدی نداده چطوری میتونه بهت خیانت بکنه؟ در ثانی فرضا هم که خیانت کرد، باید بیای نوک قله کوه؟ جوانهای ابله نادون. دوره ما جونها اینطوری نبودن. حد اقل یه ذره فکر تو سرشون بود.سیاست داشتن. همین من! بین یه مادر قدر قدرت و یه خواهر سیاست مدار و یه زن خوشگل و یه خواهر زن مارمولک و داشتن مسولیت توی یه سازمان اطلاعاتی تونستم گلیمم و از اب بکشم بیرون.حد اقل تا پریروز!خواهر زن؟ ای وای! راضیه!..چرا به فکر اون نبودم. راضیه تو این شرایط بهترین کمک رو میتونه بهم بکنه. اونقدرم ازش راز دارم که هیچ وقت به سرش نزنه دست از پا خطا بکنه. اره راضیه بهترین کسیه که میتونه راهنماییم بکنه. قضیه رو بهش نمیگم. بهش دروغ میگم. یه داستان میسازم و به کارم ربطش میدم و ازش می خوام با اون دانش روانشناسی که داره کمکم بکنه. اره این خوبه و خوبیش اینه همشون فکر میکنن من مدیر یه شرکت پیمانکاری هستم. اینم خیلی طبیعیه که یه مدیر ارشد توی یه شرکت پیمانکاری دشمن داشته باشه. بهش میگم آبروم در خطره. اره اینطوری راضیه غیر مستقیم به ریحانه میگه و ذهنش رو اماده میکنه و میشه توجیح کلی از استرسها و نبودنهای من. اگر طوری شد میگم برام پاپوش درست کردن و میخوان ابروم رو ببرن. خیلی خوب شد. خیلی. اینطوری زمان میخرم. بعدشم اگر کار به جاهای باریک کشید چون ذهن ریحانه اماده است میتونم در بد ترین شرایط بهش بگم دشمنهام یه زن رو مامور کردن من و اغفال کنه وازم مدرک بگیره. من هم ادمم یه ادمی که با زنها اصلا نبوده و نمیشناستشون.پس به راحتی افتادم تو دام. اینطوری هم دل ریحانه رو بدست اوردم و نصف حقیقت رو بهش گفتم هم جبهه پشت سرم رو محکم کردم تا بتونم زمان بخرم و ته توی اصل قضیه رو در بیارم. خوشحالم خیلی . به یه نتیجه خوب رسیدم. این پسره هم داره خوب میاد. با این سرعت دو ساعت دیگه میرسیم ایستگاه هفت و سوار تله کابین میشیم. خودمونیما شاید همه این فکر ها و راه حل ها کار خدا باشه. شاید اجر کمکیه که به این پسره دارم میکنم. بالاخره خدا بزرگه حتی برای یه بنده کس کشی مثل حاج سعید رازی!
بعد از پنج ساعت پیاده روی حاج سعید و جوان اسکی باز سوار اخرین تله کابین ایستگاه هفت به سمت ایستگاه اول شدند.در تمام طول مسیر نیم ساعته؛ گرمای مطبوع افتاب و عضله های خسته و درد؛ چشمپ هر دورو سنگین کرده بود و برای چند لحظه هر دو بخواب رفتند بعد از رسیدن به ایستگاه اول سعید با کمک حاجی از تله کابین بیرون اومد و هر دو به قصد کرایه تاکسی به سمت دکهای سفید رنگ حرکت کردند که یه هو چند مامور مسلح نیروی انتظامی دوره شون کردن. یکی از مامورها به به اونها دستور ایست داد. خواب از سر حاج سعید پریده بود. دستش رو از جیب اُورکت سیاه رنگش بیرون اورد ومامور رو به آرامش دعوت کرد. جوان اسکی باز وضعیتی بهتر از حاج سعید نداشت. نگاه مضطربش داعم به سوی حاج سعید میلغزید و خیلی عصبی این پا و اون پا میکرد. ماموری که به نظر میرسید مسول سایر سربازها بود بدون هیچ توضیحی کُلت به دست رو به روی حاج سعید ایستاده بود. تا اینکه صدایی صورت ماموران، حاج سعید و پسر اسکی باز را به سمت خودش کشید.
"دلاور اینجا چی کار میکنی؟. میدونستم هر وقت مشکل لاینحلی هست خودت رو میرسونی". مردی لاغر با موو ریش یکدست سفید که پیراهن راه راهِ سرمه ای رنگش را روی شلوار پارچه ای سیاه انداخته بود از دور به حاجی نزدیک شد.پشت بیسیم داخل دست راستش فریاد زد " مورد بازداشت شد.تمام" بعد به مسئول سربازان دستور داد تا دستهای پسر اسکی باز را از پشت با یک دست بند آهنی ببندند و او را به داخل ون نیروی انتظامی ببرند. حاج سعید مبهوت بردن پسرک به داخل ون را را دید میزد. " حاجی ممنونمتم به خدا."
- چی شده؟ سید باقر؟
- حاجی فروتنیت رو عشقه. به خدا تو دیگه کی هستی. چهار روزه تمام تیم اطلاعات نیروی انتظامی شمال تهران بسیج شدن این پسره رو دستگیر کنیم. اخر سر شما با این موقعیتت ؛ تنهایی رفتی با پای خودش آوردیش پایین .دست مریزاد.
- چه عرض کنم سید جون. خواست خدا بود. و الا ما که کاره ای نیستیم. جرمش اثبات شده حالا؟
- اره بابا. پزشکی قانونی تجاوزش رو به اون دختره اثبات کرده. اگه رفیق دختره نمی رسید حتما این بیشرف برای اینکه هیچ ردی نزاره میکشتش و مینداختش تو یه دره و تا بهار باید صبر میکردیم جنازه رو پیدا کنیم. خیلی شانس اورده.
- نفهمیدی علت جرم چی بوده؟ به من که سر تا پا دروغ گفت
- ظاهرا اون دختری که بهش تجاوز کرده یه ساقی مواد بوده. البته از اول نمیدونستن.چطوریش رو نمیدونم ولی زیاد توی مهمونی های این شازده رفت و امد داشته. ظاهرا دختره برای تلکه کردن این خانواده پولدار؛ داداش این آقا رو الوده مواد میکنه و ازاین طریق کلی تیغش میزنه. وقتی می فهمن کی عاملش بوده که دیگه خیلی دیر بوده.داداشه بر اثر اوور دوز میمیره. اینطور که از ظواهر برمیاد بعد مرگ داداشش، این پسره هم تصمیم میگیره انتقام بگیره و به یه بهونه دختره رو میکشونه تو کوهستان. و میشه اونچیزی که دیدید
- عجب.زمونه بدی شده سید باقر. به هر حال من در خدمتم
- حاجی خیلی مردی. سایت از سر ماها کم نشه ایشالا. یا علی.
حاج سعید تاکسی گرفت و به سمت دفترش رفت. ایده ای که در کوه به سرش زده بود؛ باعث افزایش اعتماد به نفسش شده بود. با کمک اون ایده میتونست زمان مناسبی بخره. زمانی که برای کشف اصل ماجرا بهش نیاز داشت.در دفتر سریع دوشی گرفت لباسهای گل آلود خودش رو با یک دست کت شلوار اتو کشیده و آماده که همیشه در دفتر داشت عوض کرد و به سمت دفتر راضیه راه افتاد. به دفتر راضیه که رسید پشت در چند لحظه مکث کرد به تمام صداهای بلند و کوتاه اطراف با دقت گوش داد و بعد در زد. صدای قدمهایی از پشت در شنیده میشد. در باز شد. چهره متعجب راضیه که یه روسری آبی رنگ، نصفه و نیمه روی سرش بود، به صورت حاجی دوخته شد :
- سلام بر خواهر زن گرامی
- سلام حاج سعید. اینطرفا..بفرمایید تو
- اینم شیرینی مورد علاقه شما؛ خواهر زن عزیز
- لطف کردید. ریحانه گفت سفر هستید بخاز این تعجب کردم.
- بودم.
- بفرمایید
حاجی وارد اتاق کار راضیه شد. یک میز چوبی بزرگ ؛که روی اون چند تا کتاب و یه سری کاغذ و یه مونیتور کامپیوترقرار داشت؛ در انتهای اتاق پشت به پنجره گذاشته شده بود. چند تا کتابخونه پر از کتاب که با چوب تیره رنگی درست شده بودند در کنار میز بودند. اتاق برای حاجی به شدت تاریک بود. بعد از ور انداز کردن کل اتاق، حاجی روی مبل چرمی که درست رو به روی میز گذشته شده بود نشست. چند لحظه بعد راضیه با یه سینی چایی و چند تا پیش دستی سر رسید و به حاجی شیرینی که خریده بود رو تعارف کرد.
- بفرمایید چایی.
- دستت درد نکنه. بیا بشین باهات کار دارم
- خیره ایشالا
حاجی با به خنده مصنوعی و شیطنت امیز گفت :
- حتما خیره. بعد ریحانه محرم رازهای من تویی دکتر
راضیه با یه قیافه جدی گفت :
- بعد ریحانه؟ فکر نکنما
- حالا مهم نیست. بشین کارت دارم. اول از همه میدونم صدای همه مریضات رو برای روز مبادا ضبط میکنی. برو همشون رو خاموش کن!
- همشون خاموشن حاجی خیالت راحت
- من و سیاه نکن ریحانه. اون دوربین روی طبقه دوم کتابخونه و کنار چراق مطالعه و اون شنود زیردسته صندلی رو به روی من و پس چیه؟
راضیه خنده بلندی کرد و گفت:
- آفرین حاجی. همیشه تیز بودی. همیشه!
بعد با یک دستگاه کنترل از راه دور همه دوربین ها رو خاموش کرد و گفت:
- تموم شد. من در خدمتم.
- آفرین. خوب گوش کن راضیه. تو همیشه برای من مثل راضیه بودی. توی خونه من بزرگ شدی. تمام خرج تحصیلت رو دادم تا برای خودت کسی بشی. به تو اطمینان دارم. تو رو پاره تن خودم میدونم. و خودتم این رو میدونی
- پاره تن؟ یا نون زیر کباب؟ چرب و خوشمزه
- نیومدم برای نبش قبر و بیرون ریختن پرونده ها...اونها باشه مردونه بین خودمون. ازت کمک میخوام
راضیه لحظه ای سکوت کرد و چشمانش رو با دقت ریز کرد و رو به حاجی گفت:
- کمک؟ من؟ به حاج سعید..اخر الزمون شده؟
- گوش کن. خوب میدونی که توی یکی از شرکتهای پیمانکار نفت و گاز کار میکنم. مدیر ارشدم. میدونی که چند صد میلیارد تومن پروژه زیر دستمه. جند صد نفر ادم و باید اداره بکنم. کار امروز و دیروزم هم نبوده. از بعد ازدواج با خواهرت وقتی از دادگستری بیرون اومدم دارم همین کار رو میکنم. میشه حدود بیست و هفت سال!.
- همه رو میدونم. خودتون گفتین بارها هم گفتین. مشکل چیه؟
- سر تا پاش مشکله دختر. میدونی بیست و هفت سال کار توی مهمترین صنعت این مملکت اونم کسی که پیشینه مهندسی نداره یعنی چی؟ یعنی به اندازه موهای سرت دشمن دارم. اندازه موهای سرت ادمهایی هستند که نمی خوان سر به تن من باشه. هزار بار سعی کردن زیرابم رو بزنن ولی خوب. نتونستن.
- شما ادم سیاست مدار و رندی هستی حاجی. این و من یکی خوب میدونم
- اره ولی رند هم زیاده. دست رو دست هم بسیار. راضیه. تو بد ماجرایی افتادم. این بار میخوان با حیثیتم بازی کنن.
- اختلاس بهتون بستن؟
- بدتر از اون.
- یعنی چی؟
- فعلا نمیدونم. علت اینکه اینجا اومدم چیز دیگه ای هست. راضیه! ازت میخوام به ریحانه حالی بکنی توی شرایط خوبی نیستم. احساس می کنم این چند وقته بهم مشکوک شده. الکی بهانه میاره. میره روی اعصابم. به خدا قسم دردی که شک ریحانه نسبت به من توم ایجاد میکنه صد برابر بد تر از تهمت بقیه است!. ازت میخوام کمکم کنی. ازت میخوام کمکش کنی. می دونم روش اثر داری. کاری کن این شکش از بین بره.
- حاجی شما زنتون رو بهتر از من میشناسید ریحانه هم مثل شما خیلی تیزه. شما خودتون چی کار کردید شکش بر طرف بشه؟
- نمیدونم.
- گوش کنید حاجی شما یه زنی دارید که مثل یه ستونه برای اون خونه. زنیه که دو تا بچه رو با خواهر کوچیکش توی اون شرایط بزرگ کرده. با تمام سختی ها . با تمام زخم زبونها. اون زن عادی نیست که بشه با دو کلمه خرش کرد. میدونید چی به من گفت دفعه قبل؟
- چی بهت گفت؟
- گفت حاجی من و محرم خودش نمیدونه. با من حرف نمیزنه. از من کمک نمیخواد.حتی نمیدونم کجاست! داعم مسافرته. نه از غمش برام میگه نه از شادی. حاجی! ریحانه یه چریکه برای شما. خودتونم خوب میدونید. یه زن قوی و قابل اتکا. بهش اطمینان کنید.
حاجی سکوت کرده بود با خودش فکر میکرد چقدر از زنش دور شده و چقدر در این شرایط بهش نیاز داره .
- حاجی شما برای من پدری کردید. راضیه هم برام مادری کرده. جفتتون رو میشناسم. هر دو قوی و محکمید. به هم اطمینان بکنید
حاجی در سکوت نگاهی به راضیه کرد. بعد بدون معطلی ایستاد.
- ممنونم دختر جان. من برم که کلی کار دارم
- مرسی از اینکه من و محرمتون دونستید. بازم در خدمتم.
حاجی به سرعت از مطب راضیه خارج شد .در راه با اکبر صحبت کرد و قرار شد برای گرفتن یک چک به گاراژ بره. حاجی بعد از اتمام کار و بیرون اومدن از دفتر گاراژ با حمید رو در رو شد.
- چطوری آقا حمید. همه چی میزونه
- به لطف شما حاجی. خدا سایتون رو از سر ما کم نکنه.
- ببینم تو نمیخوای زن بگیری؟
- اره والله حاجی زن خوبه. ولی خوبش خوبه. بدش بد بخت می کنه ادم و
- خوب تو خوبش رو بگیر
- حاجی همه مثل شما نیستن که نیتشون خوب باشه!. دعا کنید برای ما کوچیکترا..ایشالا خدا قسمت کنه یه زن خوبم نصیب ما بشه.
- ایشلا. ایشالا. راستی خانومم بهم گفت هفته دیگه ختم انعام خونه ماست. بهم گفت خبرت کنم بری کمکشون. وقت که داری؟
- چرا که ندارم. در خدمتم.
اوضاع داره بهتر میشه. این راضیه عجب مارمولکیه. همیشه دوستش داشتم. اگه توی اون دادگاه کذایی، ریحانه با زبون دیوانم میکرد، راضیه با اون چشم و دماغ و دهنش دیوانم میکرد.یادش بخیر دو سه بار وقتی ملاقاتی میاومد دیدن راضیه به بهانه بازرسی بدنی دستمالیش کردم.نمیدونم چرا اون معذبش قند تو دلم آب میکرد.هر چقدر خواهرش بیشتر سعی میکرد با چرب زبونی من و به خودش جذب بکنه؛ بازی با راضیه بیشتر برام لذت بخش میشد.یه بار تهدیدش کردم که خواهرش رو اعدام میکنن و اون باید کمکش کنه. وقتی حسابی گریه کرد بردمش تو اتاق خودم و بهش گفتم فقط اون میتونه کمکش کنه. حسابی خوشحال شد. بهش گفتم باید گناه خواهرش رو قبول کنه و بابتش مجازات بشه. با گنگی یه بچه دوازده ساله نگاهم کرد. بهش گفتم خدا گناهان خواهرش و میبخشه اگه قبول کنه تا یه کم برای خواهرش درد بکشه. فقط یه کم. قبول کرد. در اتاق رو قفل کردم. وحشت کرده بود.بهش گفتم اگه این ماجرا رو برای کسی تعریف کنه خودم حکم اعدام خواهرش و میدم.وباید این ماجرا تا ابد بین من و اون باقی بمونه. بقض کرده بود. تا حد مرگ ترسیده بود. و این ترسش لذت بی حدی بهم میداد.روی پاهام نشوندمش. دامنش رو بالازدم و با دستم جلوی دهنش رو گفتم و با دست دیگه شروع به چنگ زدن به باسنش کردم و بعد چند تا کشیده محکم به پشتش زدم. جای دستم حسابی ورم کرده بود. بعد روی زمین انداختمش و با تهدید بهش گفتم که نباید جای ورم رو به کسی نشون بده. بهش یه اب نبات دادم و رفت. دفعه بعد که من رو دید از دیدنم صورتش مثل کچ شد. باز هم بردمش توی اتاقم ولی اینبار به جای کتک بهش اب نبات و شیرینی دادم و گذاشتم از تلوزیون داخل اتاقم کارتون بببینه. با این روشها حسهای متناقضی رو توی وجودش انداختم. تا نه از دستم فرار بکنه و نه خیلی بهم نزدیک بشه. امروز هم که برای خودش زنی شده. یه مارمولک به تمام معنا. اما حرف امروزش کاملا درست بود. باید به ریحانه اعتماد بکنم. اون تنها کسی هست که هیچ کسی رو جز من نداره. نابودی من نابودی اونه. شاید قضبه رو بهش گفتم. شاید.
حاجی با دستهایی پر از کسیه های خرید وارد خونه شد. ریحانه با قیافه ای نه چندان شاداب در حالی که لباس شب سفید و معمولی پوشیده بود به استقبالش اومد.
- خوش اومدی حاجی. سفر خوب بود
- خیلی خسته شدم ریحانه خیلی. چایی داریم؟
- اره تازه دم کشیده
- هیچ کاری نکن برو چایی بیار باید باهم حرف بزنیم
چند دقیقه بعد ریحانه با دو لیوان چای داغ روی مبل کنار حاجی نشست. مشخص بود که موهاش مدتهاست درست شونه نشده. گیس درازش رو روی شونه راستش انداخت و به صورت اصلاح نشده حاجی خیره شد.
- یه کم به خودت برس حاجی نمیخوای بری سلمونی؟
- میرسم سرم بد شلوغه. میرم سلمونی فردا پس فردا. یه مطلب مهمی میخوام بهت بگم
- خیره ایشلا
- ریحانه تو همه زندگی منی. برات با خیلی ها جنگیدم. از مادرم بگیر تا خواهرم و نظم خانوادگیم. خودتم خوب میدونی. میتونم بگم بعد این همه سال به جز تو کسی رو ندارم
- لطف داری حاجی. منم به جز شما کسی رو ندارم.
- رو این حساب من و تو توی یه کشتی نشستیم. هر بلایی سر من بیاد سر تو هم میاد
- حاجی نصف جونم کردی.بگو چی شده
- هیچی عزیزم فقط خواستم بهت بگم دوستت دارم. تو همه کسم هستی.
- حاجی حرفت و بزن
- ریحانه. بیست و هفت ساله برای تو و خانوادم دارم سگ دو میزنم. چند صد میلیارد تومن پروژه زیر دستمه و صدها نفر رو نون میدم. خیلیه بیست و هفت سال توی این مملکت کار اجرایی کردن.. خودتم میدونی. چه روزهایی که تا مرز سکته رفتم.
- خدا حفظت کنه حاجی میدونم. چی شده حالا؟
- ریحانه دشمن دارم. به اندازه موی سرت. دشمنهای خونی .اونهایی که نمیخوان زنده باشم. خیلی پوستم کلفت بوده تونستم از دستشون در برم. ولی…
- ولی چی...بگو حاجی..کشتی منو
- ولی این دفعه بد گیر افتادم.
- گیر؟ خاک تو سرم. چی شده؟
- ریحانه ازت معذرت میخوام باید حلالم کنی. تو تنها کسی هستی که توی این ماجرا باید حلالم کنه والا ..والا میسوزم.
حاجی وانمود کرد که میخواد گریه کنه. سرش رو به روی شونه های ریحانه گذاشت و سکوت کرد.
- کشتی من و….چی شده؟ کجا گیر افتادی؟…
- این دفعه دشمنها از یه بازی کثیف شروع کردن. جوری که حتی نمیدونم از کجا خوردم. دو هفته قبل منشیم یه تلفن از یه مرد ناشناس رو به من وصل کرد. اون مرد خودش رو از یه موسسه خیریه معرفی کرد و از من خواست کمکشون کنم. گفتم سرم شلوغه و قطع کردم. چند روز بعد باز هم تلفن کردند عصبی شدم و بازم قطع کردم. فردای همون روز اکبر بهم زنگ زد و گفت یه موسسه خیریه باهاشون تماس گرفته و در خواست کمک کرده و یه شماره موبایل هم به عنوان پیام گذاشتن. این بار عصبی شدم و مستقیم به شماره ای که داده بودند زنگ زدم . یه زن گوشی رو برداشت. پشت تلفن گریه میکرد. زار میزد. خیلی دردناک بود. چیزی برای گفتن نداشتم.عصر همون روز دوباره اون اقا از موسسه خیریه بهم زنگ زد. ازش قضیه اون زن ر وپرسیدم. خیلی ناراحت شد. ناراحت از اینکه اون زن مستقیم به من زنگ زده. معذرت خواست. و گفت دیگه مزاحمم نمیشه. ازش درباره زن سوال کردم. همون حرفهای اون زن رو تکرار کرد. نتونستم جلوی خودم و بگیرم و رفتم به دفتر اون مرد. یه دفتر دنج توی یکی از کوچه های اطراف هفت تیر. یه ساعتی که حرف زدیم وقت اذان شد. بلند شدم برای نماز. کارم که تموم شد اونها کباب و دوغ سفارش داده بودن. بوی کباب حسابی گشنم کرده بود. غذا رو که خوردم حس سنگینی بدی کردم. چشمهام باز نمیشد. خواستم از در بیام بیرون که نفهمیدم چی شد. بیدار که شدم روی مبل چرمی توییکی از اتاقهای همون دفتر بودم. از اتاق که بیرون اومدم به جز منشی کس دیگه ای نبود. حسابی معذرت خواستم و بیرون اومدم.
- خوب؟
- امروز یه پاکت دریافت کردم.
- پاکت ؟ وای خدا مرگم بده
- همش عکسهای من بود با یه زن. نامردا..نامردا وقتی بیهوش بودم ازم عکس گرفتن تا تلکم کنن
اشک تمام صورت ریحانه رو گرفته بود. و دیگه صدایی ازش در نیومد.
صبح روز بعد ریحانه که تا صبح روی مبل هال خوابیده بود به راضیه تلفن کرد.و ازش خواست سریع خودش رو به خونه برسونه. نیم ساعت بعد راضیه با یه مانتوی قهوه روشن و روسری هم رنگ مانتو وارد خونه شد.
- خودش اعتراف کرد.
- چی؟ کی ؟ در مورد چی حرف میزنی ریحانه
- حاجی اعتراف کرد .بیشرف.
- حاجی؟؟ درست حرف بزن بگو ببینم.
- فکر کرد من خرم. یه داستان ساخت. تهش اینه که با یه زن خوابیده چطوریش داستانه. ولی با یه زن خوابیده و بد تر از همه عکس هم ازش دارن
- یا حضرت عباس. عکس؟؟؟؟ یعنی میخوان تللکش کنن.
- اره .پدر سگ..میدونستم. بو میکشیدم این رفتارش رو . میدونستم داره خیانت میکنه
- ای خداا.
- به من خیانت کرد. نمیبخشمش ..نمیبخشمش.
- خودش گفت عکس گرفتن ازش؟
- اره خودش گفت ..داستانش رو جوری گفت که انگار قربانی یه تصویه حسابه ولی نیست. بعد بیست سال میفهمم کی راست میگه کی دروغ. مثل سگ دورغ میگفت.
- پس دیگه نیازی به تحقیق نیست..
- نه نیست. منیر راست میگفت. از هممون با تجربه تر بود و این مردهای پدر سگ و میشناخت. حق با منیر بود. کاش به حرفش گوش داده بودم
- ابجی جونم. کار از کار گذشته..الان پای تو هم گیره. اگه منیر درست گفته باشه مرحله بعدی تلکه بالا کشیدن اموال حاجیه. اونوقت آوارش روی زندگی تو هم می ریزه .تا دیر نشده باید کاری کنیم
- چی کار ..چی کار راضیه.. بد بخت شدم. بد بخت شدم. اون کثافت به من خیانت کرد .معلوم نیست با چند تا زن خوابیده معلوم نیست چند تا صیغه ای داشته و داره. گه بگیره گور پدرش رو. معلوم نیست اگه عکس ازش نمیگرفتن چی کار میکرد. راضیه بد بخت شدم.
- اروم باش عزیزم. اروم باش. نباید خودت رو ببازی..گوش کن. ببین چی میگم. نباید اینجا بمونی. دست بچه ها رو بگیرو برو خونه مادرش..همونجا بمون.
- نمیخوام روی هیچ کسش رو ببینم
- گوش کن ریحانه. همه چیزت و از چنگت در میارن حتی بچه هات رو. حضانتشون رو میدن دست باباشون و یه تیپا میزنن در کونت . میفهمی؟ گوش کن..دست بچه ها رو بگیر و برو خونه مادر حاجی. بهش بگو باید حرفش روبتونی حضم کنی. و بگو میترسی بیان سراغ بچه ها. حوالش بده به من. باید مهریه بده. خیلی حساسه. می فهمی.
- نمی تونم فکر کنم راضیه.دارم دق میکنم. دارم میمیرم. دلم میخواد با دندونهام جرش بدم. کیرش و پاره کنم. مرتیکه بهم خیانت کرد. به همین راحتی
- پاشو.پاشو وسایلت رو جمع کن باید بریم مدرسه بچه ها روبر داریم بریم خونه مادر حاجی.بجنب
همه چی اونطور که فکر میکردم پیش نرفت. ریحانه بد ترسیده. تو شوکه. رفتن خونه مادرم. ولی همینکه رفتن اونجا بازم خوبه. این یعنی نمیخوان در برن. این یعنی هنوز هم میخواد با من باشه. طلاق بی طلاق.یعنی جیهه پشت سر اگر چه همپیمان نیست ولی دشمنی هم نمیکنه. راضیه خیلی بیشتر از اون چیزی که فکر میکردم محکمه. امروز که رفته بودم دفترش مثل همیشه با مهربونی باهام برخورد کرد. حس میکنم واقعا دختر خودمه. از خون خودمه. میفهمه چی میگم. قضه تلکه رو برای اون هم تعریف کردم. به نظرم بر خلاف ریحانه قضیه رو باور کرده. چون داعما با سوال بمبارونم کرد. و من هم به همه سوالات جواب منطقی دادم. دو تا پیشنهاد داد. اولیش رو با اینکه دردناکه انجام میدم و دومیش رو با عشق انجام میدم!. راست میگفت. قضیه یه تلکه است. اونا که قضیه رویا رو نمی دونن. اونا که قضیه خونه کامرانیه رو نمیدونن فقط می دونن که یه تلکه صورت گرفته، که هنوزم نگرفته! من فقط عکسهای خودم رو دریافت کردم بدون اینکه از من چیزی خواسته باشن! ولی میخوان .مطمئن هستم که به زودی نامه ای چیزی به من میزنن و از من چیزی خواهند خواست والا برای چی رویا رو فرستاده بودن؟. منم داستانی که تعریف کردم داستان یه تلکه هست. پس می تونم به کمکهای راضیه گوش کنم. پیشنهاد اولش رو همین فردا انجام میدم. اگه تلکه درکار باشه حتما چشم به مالم دوختند. خونه رو به نام راضیه می کنم و ویلای نوشهر رو هم همینطور. همه اینها به اسم مهریه انجام میشه که عندالمطالبه هست. پس کسی نمی تونه شک بکنه. کار کارِ قانونیه. پیشنهاد دومش هم این بود که اینها یه نفر نیستن یه تیمن.و کاملا به من اشراف اطلاعتی دارن. هر کی هست یه اشناست. یه کسی که ریز رفتار و علایق من رو میدونه. پس راه دوری نباید رفت. همین اطراف دنبال طرف باید بگیردم. خیلی فکر کردم. تنها کسی که به ذهنم رسیده زن مرتضی خدا بیامرزه. نه شوهر داره که کنترش کنه. و هم انگیزه داره که تلکم کنه. هم به پول میرسه هم جلو دهنم رو گرفته تا از ترس ابرو به کسی چیزی نگم. باید ته توی این بیوه رو دربیارم.
حاجی با اینکه ساعت چهار صبح خوابیده بود ولی راس ساعت نه صبح وارد دفترش شد. بعد از باز کردن نرده محافظ پاکت یک نامه پشت در توجهش رو جلب کرد. در رو باز کرد و وارد دفتر شد. با یک کارد میوه خوری نامه رو باز کرد. داخل نامه تایپ شده بود " جمعه ساعت 9 شب بیا به این ادرس. .اگر به کسی اطلاع بدی تمام عکسها به ایمیل تمام شرکا فرستاده خواهد شد". حاجی لبخندی زد. نه بخاطر خوشحالی از متن نامه بلکه بخاطر اینکه این نامه مشخص کرد که تلکه کنندگان از شغل اصلی حاجی بی اطلاع هستند و تنها شغل پوششی حاجی رو میدونن. مطلبی که بسیاری از معماهای ذهن حاجی رو حل کرد.با انرژی بیشتر دوباره به متن نامه نگاه کرد. ادرس نوشته شده در محدوده سه راه اذری بود. حاجی اون منظقه رو به خوبی میشناخت منطقه ای متراکم از جمعیت با کوچه های نسبتا باریک که فقط موتور به راحتی از آنها عبور می کند. ادرس ذهن حاجی رو به سمت منزل مرتضی انداخت. از آدرس دقیق منزل مرتضی بی اطلاع بود ولی میدونست که محدوده اون حوالی سه راه آذری هست. فکری به سرش زد. موبایل رو برداشت تا مطمئن بشه اکبر هنوز وارد گاراژ نشده. بعد به سرعت به سمت گاراژ حرکت کرد.
به جز دو کارگر و حمید هیچ کسی در گاراژ حضور نداشت. حاجی با کلید یدکی که داشت درب اتاق اکبر رو باز کرد و به سراغ کشوی پرونده ها رفت. بعد از چند ثانیه جستجو. پرونده مرتضی رو پیدا کرد. از داخل پرونده ادرس منزل مرتضی رو یادداشت کرد و از دفتر اکبر خارج شد. حاجی متوجه شده بود که ادرس منزل مرضی و ادرس اون نامه فقط یک کوچه با هم فاصله دارند.
داره شکّم به یقین تبدیل میشه. بیوه مرتضی درست کنار اون ادرسه. بیوه مرتضی نمیتونسته تنها این کار رو انجام بده. و حالا من میدونم کی بهش کمک کرده . دقیق نه. ولی میدونم یکی از داخل گاراژ کمکش کرده. چون تمام قسمتهایی که توی پرونده مرتضی ادرس داشته رو یه نفر با ماژیک سیاه پوشونده. فقط یه تیکه رو یادش رفته بوده: آخرین فیش حقوقی مرتضی! این موضوع داره یواش یواش روشن میشه. وکالت دادم تا خونه و ویلای نوشهر رو هم به نام ریحانه بزنن. هنوز خونه مادرم هست. جاش اونجا امن تره. همین که ذهنم از روی اون آزاد شده بهتر تونستم روی گیر انداختن شبکه تلکه فکر کنم. به جاهای خوبی رسیدم.
حوالی ساعت نه شب وقتی آخرین مریض از مطب راضیه بیرون اومد حاجی وارد مطب شد. راضیه با دیدن حاجی آهی کشید و از حاجی خواست به اتاقش بره. بعد یه سینی چایی داغ برای حاجی اورد و پشت میزش نشست
- خوب چه خبر ؟
- خداروشکر. وکالت رو که دادم. .وکیلم به زودی سند خونه ها رو به نام ریحانه میزنه. پس از این بابات جای نگرانی نیست.
- خوبه. پس دستشون به مالت نیمی رسه. بعدش؟
- بعدشم اینکه یه نامه دریافت کردم ازشون. ازم خواستن برم یه جایی.
- خوبه! پس اونها هم فعال شدن. کجا هست؟ میرید؟
- نکته همینه! قبلا بهم گفته بودی کسی که اینکار ها رو کرده قطعا باید آشنا باشه. به نظرم حق با تو بود. طرف آشناست. فکر میکنم بهت گفته بودم. من از اول یه یه نفر شک داشتم
- به کی؟ ولی حاجی اینها یه نفر نیستن یه تیمن. حالا شما به کی شک کردی؟
- یه کارگر داشتیم توی گاراژ به اسم مرتضی. چند ماه بعد ازدواجش توی تصادف می میره. و زنش بیوه میشه!
- لابد زنش هم کلی ادعای دیه و پول کرده. یه زن تنها و فقیر..
- درسته. کرده بوده . دو سه بار هم اومده بوده گاراژ. ردش کرده بودن.
- پس تمام انگیزه ها رو داشته
- اره. رفتم آدرس خونش رو چک کردم. با ادرسی که باید برم روز جمعه. فقط چند تا خونه فاصله داره.
- عجب. زرنگیه! خوشم اومد. خواسته خودش رو الوده نکنه ولی نمیدونه که اینطوریه م خودش رو لو داده هم تیمش رو
- افرین دقیقا
راضیه ادرس قرار رو از حاجی گرفت وتوی اینترنت دید بعد از پشت میز بلند شد و در اتاق شروع به راه رفتن کرد. چشمهای حاجی روی انحنای کمر و رون راضیه قفل شده بود. به یاد روزی افتاد که راضیه در مدرسه با یکی از همکلاسی هاش دعوا کرده بود و در نتیجه مدرسه جریان رو به حاجی گفته بود. فردای اون روز حاجی خواهرش و ریحانه رو به قم فرستاد و با راضیه در خونه تنها شد. حمام. تنبیه. رونهای سرخ شده راضیه. الت گُر گرفته حاجی زیر شُرت..
- حاجی یه فکری دارم. البته شما از همه بهتر خودتون میدونید .ولی فرضا شما برید به اون خونه. هر اتفاقی میتونه بیافته. هرچی!. میتونه دوباره بیهوشتون کنن و ازتون عکس بگیرن . میتونن گروگان بگیرنتون. هر کاری ممکنه. در ثانی فرض کنید از شما خواسته ای داشته باشن. و شما هم انجام بدید. بعدش چی؟ خواسته پشت خواسته میاد!
- حرفت منطقیه. ولی چیکار به نظرت میشه کرد. اونها چیزی ازمن دارن که هرگز نمیتونم ریسک پخش شدنش رو قبول کنم. پلیس رو هم وارد این ماجرا نباید کرد که بیآبروییش بیشتره
- دقیقا.به نظرم شما باید بهشون یه ضربه بزنید. یه ضربه که بفهمن با کی طرفن بفهمن که شما راه نمیای باهاشون و اگر هم تقاضای اولشون رو قبول کردید قبول دومی در کار نیست.
- اینم قبوله ولی چی کار؟
- بگم؟ یه کم خشنه ها!
- میدونی که من ادم خشنی هستم. بگو
- قطعا همه اعضای تیم توی اون خونه نیستن. ولی با این کار یه پیام به اونها داده میشه. که اگه دست از پا خطا کنن شما قدرتش رو دارید که نابودشون کنید. ببینید اونها یه چیزی میخوان . و الا بی ابرو کردن یه ادم چه مفعی براشون داره. اونها به قصد یه سودی این کار رو کردن. پس برای سودشون هم که شده تا دقیقه اخر صبر میکنن. پخش کردن اون عکسها دردی از اونها دوا نمیکنه.
- قبوله .نقشت چیه؟
- شما باید اون خونه رو بسوزونید!
- هان؟
- خیلی ساده است. اونجا پر کوچه های تنگه. خونه هایی پر جمعیت. کافیه اتیش سوزی بشه. کسی سالم بیرون نمیاد
- یعنی ادم بکشم
- شاید نمیرن. ولی قطعا میترسن
- چی میگی؟ امکان نداره طرح بگیره.
- چرا شدنیه اگه اداره داشته باشید و بخواهید.
- چطوری؟
- گفتید قرار ساعت 9 شبه نه.؟
- اره
- خوبه دلیل اینکه نه شب گذاشتن اینه که اون منطقه توی اون ساعت خلوته. یه منظقه کارگری شب زود میخوابه چون صبح باید چهار صبح بیدار بشه و بره سر کار.
- خوب
- من مکان خونه رو چک کردم پشتش یه خرابه هست. و کنج کوچه هم هست. اگه ساعت هشت و نیم با چهار تا دبه بنزین برید اونجا میتونید به راحتی از خرابه وارد خونه بشید. البته این یه پیشنهاده روی نحوه اتش زدن خونه خودتون میتونید فکر کنید. من نظری ندارم ولی فکر میکنم راه خوبی باشه.
چقدر خوشگلی. حتی خوشگل تر از ریحانه. وقتی فکر میکنی و جدی میشی دوست دارم ساعتها گردنت رو لیس بزنم و بوس کنم. مثل اخرین شب. شانزده سالت بود. این اخیرین باری بود که بدنت رو لمس کردم. ریحانه حامله بود. برده بودمش خونه مادرم. من وبودم و تو. بهونه ای برای تنبیهت نداشتم. مجبور شدم سه تا قرص خواب بریزم توی آب پرتغالت. نیم ساعت بعد مال من بودی. لخت لختت کردم.تن لخت یه دختر شانزده ساله. که پوست تنش بوی شهوت میده. دیوانه وار از گردن تا بند انگشتهات و بوسیدم و لیس زدم.سینه ای که هنوز در نبومده بود و مکیدم. هیچ وقت کردنت توی برنامم نبود. ولی اون شب ارزو داشتم می تونستم بکنمت. انگشتم رو با ولع و ترس خیس میکردم و روی کست میکشیدم. هنوز باکره بودی و نمیخواستم من عامل پاره کردنت باشم. سرم رو بین رونهای لطیفت کردم و لبم رئ محکم روی کست فشار دادم. ای کاش تا ابد این لذت ادامه میداشت.
- حاجی هستی؟ به چی فکر میکنی حاجی؟
- ببخشید. حواسم پرت شد. شرمنده.
- شنیدید چی گفتم؟
- نه
- ای بابا. حاجی گفتم به نظرم باید به اینها ضربه بزنی. من اتیش زدن خونه رو پیشنهاد میدم
- اهان..اهان. یادم اومد. بزار ببینم چه طرحی می تونم بریزم. پیت بنزین طرح خوبی نیست.
- هر جور خودتون میدونید.
ساعت هشت و پنجاه دقیقه روز جمعه، صدای انفجار نسبتا شدیدی کوچه پس کوچه های سه راه اذری رو لرزوند. چند دقیقه بعد صدای آژیر امبولانس ها و ماشینهای اتش نشانی محله رو برداشت. شعله های اتش از چند متری کاملا دیده میشد. چند کیلومتر اونطرف تر مردی با کت چرمی که توی دستش یه ظرف معجون گرفته بود عبور ماشینهای اتش نشانی رو نظاره میکرد.
تموم شد. کلکشون رو کندم. خیلی ساده. با یه کیت انفجاری ساده. و کنترل از راه دور. از پشت صحنه میتونم دخالت کنم و علت اتش سوزی رو بندازم گردن اداره گاز یا شایدم کپسولهای غیر مجاز. اون تیکه مهم نیست. مهم اینه یه ضربه بهشون زدم. حالا باید دید حرکت بعدیشون چیه. کسی که دنبال تور کردن حاج سعید رازی هست باید پای لرزشم بشینه!.
گفتگوی ذهنی حاجی با صدای زنگ در متوقف شد. موبایلش رو به روی میز گذاشت و به طرف در رفت. در رو باز کرد. سه مرد ریشو که یکی از اونها به نظر سرهنگ نیروی انتظامی میاومد حاجی رو به داخل خونه هل داد و در یک چشم به هم زدن دست بندی به دستهاش زد. مرد عبوس لباس شخصی گفت :
- سعید رازی؟
حاجی بهت زده جواب داد:
- خودم هستم.
- شما به جرم تجاوز به عنف وقتل یک دختر گلفروش بازداشت هستید!
