این دقیقا صدمین پست این وبلاگه. وتقریبا مصادفه با اولین سال ایجاد این بلاگ. یک سال قبل به امید پیدا کردن دوستان خوب و
به امید نوشتن در ژانری که خیلی ها اون رو دوست ندارن ؛ و البته خیلی ها اون رو در خفا دوست دارن؛ این وب لاگ رو راه انداختیم. بعد یک سال حدود شصت هزار بازدید کننده داشتیم و اقلا 5 نویسنده فعال و چندین خواننده فعال. امیدورام بازم بتونیم این وبلاگ رو که برای خیلی ها مون حکم حیات خلوت خونه رو داره حفظ بکنیم و دوستهای بیشتر پیدا کنیم
خواننده های عزیز؛ ممنونم از اینکه داستانهای آماتوری ما رو خوندین و نظر دادین و همیشه تشویق کننده نوشتن ما بودید
شادی جان؛ امیدوارم به زودی خودت و دوباره پیدا کنی و به جمع ما بر گردی
شیوا جان مرسی بابت داستانهات؛ امیدوارم قدر این همه استعداد رو بدونی و هر روز در نوشتن بیشتر رشد کنی
کالیپسو عزیز. کم پیدایی ولی خوب. از اولش با ما بودی امیدوارم حوصله کنی و بازم برامون بنویسی
سوفی عزیز؛ تازه پیدات کردیم.بیشتر به ما سر بزن
کورش خان و استر عزیز همیشه کامنتهاتون مایه قوت قلب ما بود. بازم به ما سر بزنید
مهیا و مریم باورتون نمیشه ولی اگر نبودید درد مزمن تمام نمیشد. مرسی بابت قوت قلبی که می دادید
همه کسانی که به هر دلیلی به صورت ناشناس پیام دادید ازتون ممنونیم. گاهی یک کامنت ساده از طرف یه ناشناس یک نویسنده رو امیدوار به نوشتن می کنه
تشکر از همه
سیم آخر!
